Komentarz od: Caius Undergrove, sob 08 lut 2025, 09:55

Mając możliwość opatrzenia jej palca, czule przykleił plasterek, a później 一 zgodnie z zasadą, że ranę należało pocałować 一 musnął wargami skaleczone miejsce. Ze spokojem obserwował swoją kobietę, bowiem wiedział, że mogło być różnie; finalnie jednak jej reakcja nie miała żadnego znaczenia. Nie miał...

Robił wszystko, by chęci ucieczki i schowania głowy w piasek nie przechyliły szali na jego niekorzyść; bo choć w przeszłym życiu rozwiązanie byłoby czymś oczywistym, teraz Castor walczył, by wytrwać i doprowadzić rozmowę do końca. Teraz m u s i a ł wyjaśnić, bo odkrył, że podejście było kluczem do s...

ostatnio jestem najtragiczniejszym graczem na świecie, przepraszam [/size] Nawet przez chwilę nie czuł, że Lynette go ocenia; i choć trudno było mówić o stuprocentowej pewności siebie, Castor nie palił się ze wstydu przez ślimacze tempo odpowiedzi. Parę lat. Zawsze wydawało mi się, że wyrok był zby...

Jego zmysły wyostrzyły się; Castor skoncentrował całą swoją uwagę na Epiphany, bo nie pierwszy raz słyszał podobne słowa. Gdy ciężar stwierdzenia osiadł na jego barkach, wyobraźnia przeniosla go do Sapphire Creek; był tam, na podjeździe własnego domu, otoczony zimową scenerią. Wracał od kochanki i n...

Winston

Ślimacze tempo, w którym posuwali się naprzód było irytujące; zdawało się, że Castor Hathaway 一 ten sam, który niegdyś potrafił spędzić na przeglądaniu papierów długie godziny 一 stał się wyjątkowo niecierpliwym człowiekiem, który chciał mieć wszystko tu i teraz (reguła obowiązywała także w jego post...

Komunikacja za pomocą karteczek była jego największą zmorą. Nieważne czy rozmawiał w ten sposób po raz pierwszy czy setny 一 Castor każdorazowo wściekał się na samego siebie, jednocześnie podziwiając ludzi, którzy mieli do niego cierpliwość i będąc im dozgonnie wdzięcznym za to, że wprost nie pokazyw...

Bał się; drżał na samą myśl o tym, że zrobi coś nie tak i że tym wypaczy jej spojrzenie na cielesność. W jego głowie było tak wiele obaw, że brakowało naprawdę niewiele, by uciekł z małego domku. Całe szczęście silniejsza okazała się być potrzeba bliskości. W przeświadczeniu, że postępował słusznie ...

Szybkim potrząśnięciem głowy chciał zasygnalizować, że było w porządku; że nie zrobiła niczego, co sprawiło, że poczuł się źle. Wręcz przeciwnie; jego serce waliło, ciało ogarniały przyjemne fale ciepła i jedynie ta cholerna niepewność paraliżowała go i uniemożliwiała działanie, którego chcieli oboj...

一 Wiem 一 zapewnił, podpisując tym akt bezwzględnej kapitulacji. Nie mógł zrobić niczego więcej i nie było dobitniejszego sposobu pokazania, że przyznawał jej rację. Mówiąc, odsłaniał swoją najwrażliwszą część i składał obietnicę, że już nie będzie umniejszał swoim osiągnięciom (przynajmniej dzisiaj)...

Wybierając się do muzeum, by zakupić bilety dla siebie i Epi, nie spodziewał się, że wydarzenia przybiorą taki obrót i że tu, na drugim końcu Stanów Zjednoczonych, na karteczce, która wypadła z dokumentów młodej właścicielki muzeum, przeczyta znajome nazwisko. To właśnie ono sprawiło, że nie mógł ta...

Istotnie poczuł się tak jakby był na terapii i patrzył na Epi z podziwem. Była taka mądra; była doskonała i to jemu — najmniej doskonałemu mężczyźnie po tej stronie globu — przyszło dzielić z nią materac i baldachim. Chciał usłyszeć jej słowa czym prędzej, ale nie potrafił denerwować się na domagają...

Uśmiech na jej twarzy czynił go najszczęśliwszym człowiekiem na świecie. Od chwili, w której stała mu się bliższa pragnął dla niej wszystkiego, co najlepsze; gdy zaś się to udawało (i gdy okazało się, że on jest nieodłączną częścią tejże radości) znów chciało mu się żyć; znów chciał być człowiekiem,...

Podziwiał jej entuzjazm, bo, choć naprawdę się starał, nie potrafił zrozumieć jej punktu widzenia. Bo jasne, żyli. Jasne, mieli siebie. Jednakże co z tego, skoro znów musieli zaczynać od nowa? Co z tego, skoro stracili dom, na który pracowali przez długie tygodnie? Jak mieli odzyskać poczucie bezpie...